هرمنوتیک، حرکت جوهری و فرایند ترجمه

سخن‌گفتن از نسبت بین نظریة حرکت جوهری ملاصدرا که بحثی هستی‌شناختی است و منطق ترجمه که از معناشناسی بحث می‌کند در‌ظاهر قیاسی مع‌الفارق است. اما اگر مراد از ترجمه بیان مراد ماتن (مؤلف) باشد که عملاً درکی فراتر از متن صرف است، در این صورت می‌توان برای نظریة ملاصدرا در این خصوص وجهی قائل شد. این مقاله، با تمسک به نظریة حرکت جوهری ملاصدرا، کشش معنا در امتداد زمان و مکان را با مفهوم حرکت بررسی می‌کند. برداشت مترجم، به مثابة یک مفسر و یا خواننده، از متن که با قوه و فعلیت درآمیخته است، در امتداد زمان سیر می‌کند و در لایه‌های وجودی متن جریان می‌یابد. در‌واقع، این برداشت‌ها در فرآیند ترجمه و بازترجمه از یک متن واحد به فعلیت بیش‌تر می‌رسند و کامل‌تر می‌شوند. گزارة اخیر فرضیة اصلی ما را تشکیل می‌دهد که در آن حرکت در مؤلفه‌های موجود در فرآیند ترجمه مورد بررسی قرار می‌گیرد.